ศิษย์ย่อมมีครู..
เรียนรู้สิ่งใดย่อมได้ผล..

*คนเราส่วนมากมีความเข้าใจคำว่า"ศิษย์มีครู.."
 คนใดที่อ้างตนว่าเรียนรู้วิชาหนึ่งวิชาใดได้..
โดยปราศจากครูบาอาจารย์นั้น..
ย่อมถือได้ว่าบุคคลนั้นยัง "ไม่มีครู.."
เป็นผู้ฝึกอบรมสั่งสอน  
 แม้จะอ้างว่าเรียนรู้มาแบบครูพัก ลักจำ 
วิธีการเช่นนี้บอกได้ว่า
เรารู้สิ่งใดรู้ได้...แต่ยังรู้ไม่จริง
และ มักทำไม่ค่อยได้ดีเท่าที่ควรจะเป็น..
อย่างคนที่รู้อย่างแท้จริง ถึงอย่างไรก็ตาม
"ศิษย์ที่มีครู..."ย่อมดีกว่าศิษย์ที่ไม่มีครูแน่นอน... 
เพราะว่าศิษย์มีครูย่อมมีแหล่งที่ปรึกษาที่ใว้วางใจได้..
*มีแหล่งวิชาที่ค้นหาความลับ และ เคล็ดลับได้..
*มีผู้ที่เชื่อถือจะสอบถามได้   
ส่วนบุคคลที่ไม่มีครู 
เมื่อมีปัญหาติดขัดขึ้นมา ก็ไม่รู้จะไปถามกับใคร
ทำให้ไม่สามรถรู้วิชานั้นๆ ได้อย่างถ่องแท้ชัดเจน..

*เรียนสิ่งใด ไม่มีครู  ยากรู้ได้
 แม้อ่านไป  ทำไป   ย่อมไร้ผล
 ทำถูกบ้าง   ผิดบ้าง  มั่นในตน
 สุดท้ายจน  ปัญญา  คิดหาครู

*เรียนสิ่งใด ควรต้องมี ครูคอยช่วย
 ครูอยู่ด้วย  ช่วยชี้นำ  ตามวิถี
 ครูช่วยสอน ช่วยแนะนำ ตามวิธี
 ครูที่ดี       มีแต่ให้    ศิษย์จำเริญ

*ลูกศิษย์ดี  ย่อมต้องมี  กตัญญู
 มุ่งเรียนรู้   มุ่งทำตาม  คำสั่งสอน
หากสงสัย ต้องไต่ถาม ตามขั้นตอน
เชื่อคำสอน ตามคำสั่ง หวังทำเป็น.
--------------------------------

(ข้อคิดที่ควรแก่การใคร่ครวญพิจารณา...)
*ชีวิตก็เหมือนกับการที่เราขึ้นบนภูเขา...
ตอนขึ้นๆได้ช้า..
  แต่ตอนลงๆได้รวดเร็วมาก...
*เช่นเดียวกันกับวัยของคนเราตอนเกิดมา
กว่าจะโตเป็นหนุ่ม-สาว และเป็นผู้ใหญ่..
ดูมันช่างช้านานเสียเหลือเกิน  
แต่พอเลยวัยกลางคนหน่อย 

ดูเหมือนว่ามันจะเร่งวันเร่งคืน
ให้ถึงเส้นชัยเข้าสู่วัยชราอย่างรวดเร็ว...
บางคนที่มัวเพลิดเพลินกับชีวิตในวัยหนุ่มสาว 
ส่วนใหญ่ มักจะพบกับความเสียใจในวัยชรา 
ซึ่งกำลังร่วงโรยอย่างรวดเร็ว  และจะเสียใจ
เมื่อไม่ได้สร้างสิ่งที่มีคุณค่าอันใดให้กับชีวิตเลย...
และเมื่อถึงเวลานั้น ทุกอย่างก็จะสายเกินไปแล้วครับ...
     ***ชีวิตที่จะประสพความสำเร็จได้นั้น 
ต้องกำหนดเป้าหมายของชีวิตให้แน่นอนมั่นคง
ดุจดังหลักศิลาที่ฝังลึกแน่นไม่คลอนแคลนไหวเอน 
แม้จะต้องลมพายุที่พัดแรงเพียงใดก็ตาม 
ไม่สามารถทำให้สั่นคลอนและโค่นล้มลงได้เลย....
     ***ไม่ว่าเป้าหมายที่ตั้งใว้นั้นจะเป็น..
การเรียนการศึกษา, ธุรกิจการงาน, การเงิน, 
ความรัก, ความสำพันธ์,  สุขภาพ, 
พลังจิตและพลังกาย,โดยหวังที่จะให้ได้
ถึงซึ่งความสำเร็จให้ได้..

*พึงปฎิบัติดังนี้...*

1. ต้องรักชีวิตและสุขภาพของตนเอง
เหนือสิ่งอื่นใด อย่างแท้จริง...

2.  ต้องระวังการกิน การนอน
การออกกำลังกาย และพักผ่อน
อย่างเหมาะสม..

3. ต้องฝึกจิตของตนให้เชื่องจนสามารถ
ควบคุม ความคิด ความรู้สึกและอารมณ์ 
ทางด้านลบ  อันที่จะก่อให้เกิดผลกระทบ
ในทางเสื่อมเสียแก่ตนเองและผู้อื่น

4. ต้องหมั่นสร้างจินตนาการเพื่อความสำเร็จ
ตามเป้าหมายที่ตั้งใว้ให้ได้ทุกๆวัน
+ใส่ความเชื่อมั่นลงไป..

5.ต้องมีความขยันหมั่นเพียร อดทน
โดยไม่พลัดวันประกันพรุ่ง...

6.ต้องปฎิบัติกิจทางศาสนาที่ตนเชื่อ
เคารพนับถือ อย่างสม่ำเสมอ..

7.ต้องสุภาพอ่อนตน ไม่คิด ไม่พูดและทำ
เป็นการ ดูถูกหรืออิจฉาส่อเสียดผู้ใด

8.ต้องให้ความร่วมมือ และ สนับสนุนคนดี
เมื่อมีโอกาสที่จะพึงกระทำใด้

9.ต้องมีความยุติธรรม  รักความถูกต้อง
ไม่เอาเปรียบผู้ใด มีความจริงใจเสมอ..

10.ต้องแสวงหาความรู้ใหม่อยู่เสมอ..
เพื่อเสริมความสามารถในการทำงาน 
เพื่อสร้างศักดิ์ศรีให้แก่ตนเอง เพื่อครอบครัว สังคม ประเทศชาติและมวลมนุษย์ทั่วไป.. 

*จงอย่ามีชีวิต ดังเช่นจอกแหนที่ล่องลอย
ไปตามกระแสชล  อย่างไร้จุดหมาย  
*ชีวิตเหมือนกับการแสดงละคร 
แม้บทบาทบางตอนมันแสนหนัก
เราก็ต้องอดทน แม้บางครั้ง ต้องร้องให้
ทนทุกข์ทรมาน สักวันหนึ่งบทบาทของมัน
ก็ต้องจบ..และปิดฉากลง  
***ในขณะที่อยู่ในยามหัวเราะร่าเริง
    อย่าเหลิงจนลืมตัว...
***ตะวันยังมีวันตกฉันใด..
-ชีวิตย่อมมีวันดับฉันนั้น
จึงไม่ควรปล่อยเวลาให้สูญเสียไป.. 
***น้ำตาตก เหน็ดเหนื่อยยากลำบาก
  ในวัยเด็ก และ หนุ่มสาวนั้นไม่เป็นไร.. 
**"แต่อย่าน้ำตาตกในตอนแก่ ชรา..
เพราะความประมาท ลืมตัว
เมื่อนั้นจะสายเกินไป...