(แนวคิด..การสร้างธุรกิจส่วนตัว.ที่เป็นกิจการของตัวเราเอง..)
คุณใช่ไหม..ที่เคยวาดฝันใว้ว่า..สักวันหนึ่ง..เราจะมีธุรกิจส่วนตัวเป็นของตนเอง...
 ไม่ว่าจะเป็นร้านกาแฟเล็กๆ ตกแต่งให้ได้บรรยากาศอบอุ่นเหมือนห้องรับแขก   หรือเปิดเป็นร้านเบเกอรี่,ขายขนมสูตรพิเศษหลากหลาย,  ร้านหนังสือ  ที่มีมุมให้ลูกค้าสามารถเลือกหนังสือมานั่งอ่านได้อย่างสบายอารมณ์   หรือบางทีอาจถึงขั้นก่อตั้งองค์กรขนาดใหญ่  ว่าจ้างพนักงานนับร้อยนับพันมาเข้าสังกัด....
แต่หลายปีผ่านไป...ความฝันเหล่านั้นกลับเริ่มเจือจาง... จนเกือบสูญสลายท่ามกลางภาวะกดดันทางเศรษฐกิจ  ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น  ข้อจำกัดมากมายร้อยแปดพันเก้า...และความสุขสบายที่เราได้รับจากงานประจำที่เราทำอยู่...(=ความเฉื่อย ของการทำตัวเป็นมนุษย์เงินเดือน...)
                   จากนั้นต่อมเฉยชาของคุณก็จะเริ่มทำงาน...เจ้านายบ่นก็ทนๆเอาหน่อย...งานน่าเบื่อ ก็ทนๆเอาหน่อย...(ให้เรานึกถึงใบทวงหนี้...ตอนสิ้นเดือน...)ค่าผ่อนบ้าน, ผ่อนรถ, ผ่อนเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆภายในบ้าน, บัตรเคดิต, ในแต่ละเดือน..ก็ทนๆเอาหน่อย...หรือบางคนเพื่อนร่วมงานชอบแทงข้างหลัง ก็ทนๆ เอาหน่อย...หน้าที่การงานไม่เจริญก้าวหน้า..เงินเดือนนิ่งสนิท  ก็ทนๆเอาหน่อย...ฯลฯ สารพัดปัญหาที่เราจะได้พบ สารพัดข้ออ้าง...สำหรับบุคคลที่เกลียดการเปลี่ยนแปลง และลุ่มหลงความมั่นคงเหนือสิ่งอื่นใด... 
                       ทั้งที่โดยความเป็นจริงแล้ว...การเป็นลูกจ้างประจำก็มีความเสี่ยงอยู่เหมือนกัน.....(หากวันนั้นมาถึง  ขณะที่คุณอายุได้สี่สิบกว่าๆ ?)
เนื่องจากคุณเป็นแค่ฟันเฟืองตัวหนึ่งในภาพรวมของบริษัท...ดังนั้น คุณจึงสามารถถูก..."ถอดถอน" ออกเมื่อไหร่ก็ได้...แล้ว คุณจะทำอย่างไรมาตรวัดง่ายๆ ..ว่าถึงเวลาที่คุณควรที่จะต้องลุกขึ้นมา.."เปลี่ยนแปลงชีวิตหรือยัง..." ให้ลองนึกถึงความคิดแรกของคุณ  หลังจากตื่นนอนขึ้นมาในเช้าวันจันทร์...
      หากว่ามันมีความรู้สึกต่างๆ ดังต่อไปนี้...
1.อยากนอนต่อไปจนสายตะวันโด่ง...
2.อยากลาป่วย /ลากิจ /ลาพักร้อน...
3.อยากให้เป็นวันศุกร์จังเลย...
4.อยากลาโลก...

             บางที  นั่นอาจเป็นสัญญาณบ่งชี้ว่า...ชะตากรรมไม่ได้กำหนดมาให้คุณพอใจอยู่แค่สถานะ  "ลูกจ้าง"ธรรมดา รับเงินเดือนไปวันๆ....บางที อาจถึงเวลาแล้ว  ที่คุณจะต้องป้อนอาหารให้ความทะเยอทะยานภายในให้มันได้เติบใหญ่..อิ่มเอิบ หลังจากหลายๆปีแห่งความอดอยาก...
    เมื่อเราคิดได้เช่นนั้น การเปลี่ยนแปลงความคิด..จึงเป็นด่านแรกของเราครับ...ถ้าเรากล้าคิด กล้าเปลี่ยนแปลง..ชีวิตของเราก็จะเปลี่ยนไปด้วยครับ...  และวันนี้ให้เรา ถามตัวเราเองก่อนว่า...(พร้อมไหม..ที่จะเปลี่ยนแปลง...)

                      "คติเตือนตน"
-ยังลืมตาอย่าหยุด จุดความคิด..     นำชีวิตให้ผ่านการเหยียดหยาม..
-เกิดเป็นคนต้องอดทนพยายาม..    เดินไปตามแนวธรรมะจะเจริญ..
-ก้าวน้อยๆ ค่อยๆก้าวคราวละขั้น..  อาจถึงชั้นเทียบเท่านกเขาเหิญ..
-ทีละขีด วินาที เข็มชี้เดิน...            ประกอบเกินกว่ากัลป์พุทธันดร..
-การก่ออิฐ ติดแน่นแผ่นละครั้ง..     จนเป็นวังสูงเยี่ยมเทียมสิงขร..
-ทีละหยาด วาริน เซาะดินดอน..     เป็นสาครใหญ่กว้างเวิ้งว้างครัน..
-อันความจนความมี อยู่ที่ตัว...       ความดีชั่วอาศัยในรูปขันธ์...
-คติตั้งเตือน กายให้สำคัญ...         จะพบสันติสุขทุกเมื่อเอย...